Kaybettim

Selluka'm

Seni
Seni sevdiğimi
neden?, ne zaman?
Nasıl?

Aklıma düşünce sen,
Saklamış, kıyamamışım...
Konuştuklarımızı okudum,
Ne kadar sevdiğimi ...
Aklıma düşünce sen,
Yeniden okudum...
Sessiz dünyanda gece yarıları,
Düşünde canlanan benmişim anladım,
Senin de beni sevdiğini anladım...

Umutsuz geleceklerin kırık bir hikayesi vardı...
Asmaların altındaki isli kandil ışıklarında,
Umutların parladığı gece yarıları yalnız ikimiz,
Bilmediğimiz dillerde şarkılar dinledik...
Öyle bir dünya ki yarattık, hayret!
Ne ellerimiz, ne de gözlerimiz birleşir!
Ama yine de tozlu yollarda yürürüz,
Asmaların taze yapraklarını toplarsın sen,
Ve ben Yaşlı Rum kadının bahçesinde
Aşktan yorulmuş,
Evin duvarlarındaki yüzyıllık taşlara
Düşen gölgelerde
Bir hayalin içinde bin hayal daha yaratırım...
Geçmiş aşklar yalnız benim değil,
Taşlara bakan her bir çift gözün
Sonsuz umutları vardır bu dünyada...

Şimdi ben, geceyarısı parlamaya başlayan,
Işığımı kaybettim...
Yavaş yavaş sönerek,
Tedirgin kaçışlarla uzaklaşan,

Açıklamaların gereksizliğini çoktan anlamışım,
Taa uzaklarda, o kadar da yakında,
İçimde sakladığım,

Kimsenin yerini dolduramayacağı,
Doyamadığım Bitanem'i
Nazar Boncuğu'mu, Amfora'mı, Martı'mı,
Elini tutamadığım, tutamayacağım,
Gözlerine bakamadığım, bakamayacağım sevgilimi,
Işıl ışıl parlayan yıldızımı,
Ben güzel İzmir'limi,
Egeli'mi
Kaybettim...