anne
kimsem yok biliyor musun anne?
eskiden ağlarken yakalardın beni
şimdi göz yaşlarım akmıyor
ve hiçbir şey o günlerdeki gibi yakmıyor anne!
ziyaret gibi hissediyorum kendimi
birileri geliyor, birileri gidiyor
paylaşılıyor, emanet ediliyor
bırakılıyor, alınıp gidiliyor
ama o kadar kutsal da değilim anne!
bir otobüs durağı oluyorum
kimileri yolculuğu bekliyor
kimileri yağmurdan kaçmak için barınak sayıyor
bekletiliyorum, bekliyorum
barındırıyorum, sığınıyorum
fakat o kadar gerekli de değilim anne!
bir park alanı sayıyorum kendimi
açıyorum gerekenleri ortalığa
çocuklar geliyor oyun oynuyor
büyükler oturuyor sohbet ediyor
salıncakta sallanıyorum
oyun oynuyorum, oyalanıyorum
görmek istenileni gösteriyorum
ne yazık o kadar gizli de değilim anne!
her hangi bir yerde basamak oluyorum
bazıları yukarı çıkıyor
bazıları aşağıya iniyor
ben hep aynı sıramda duruyorum
üzerime basılıyor, ben içime basıyorum
kaldırıyorum, indiriyorum
bir şey yaptım sanıyorum
biliyorum o kadar güçlü de değilim anne!
Aydın Gürz
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder