YOK OLUŞUM

‎"....Öyle bir yoldayım ki, aşklar yalan, dostluklar yalan, nasıl da mutluluğu hayal etmiştim...". Tüm yok olanlar için okudum, dinliyorum kendimi defalarca...

Bir bir yaşadım seni içimde
Ta ki bütün ümitlerimi yok edene dek
Seni içimde bitirene dek
Ne kadar saçmaymış oysa ki...

Bu gece bir mum yaktım
Işıkları söndürdüm bir de sigara yaktım
Mum eriyene kadar sana olan bütün duygularımı kusacaktım
Yok edecektim seni belki
Belki yaşanmamış sayacaktım seni
Ama olmadı işte
Her zamanki gibi beceremedim...

Mum yandıkça yandı yüreğim
Ateşinde eridim yok oldum
Ateş mumu
Senin özlemin beni eritti
Hep başa dönüyorum
Hep kendimi tekrarlıyorum
Zaman durmuş sanki
Hayallerim ve umutlarım yok olmuş...

Biliyorum ağlamamam lazım ama
Dayanamıyorum
Çıkmaz bir sokaktayım
Öyle bir yoldayım ki, aşklar yalan
Dostluklar yalan
Nasıl da mutluluğu hayal etmiştim...

Bu gece içimdeki sahilde delice bir fırtına var
Öyle bir sert vuruyor ki kayalara
İçim titriyor
Gözyaşlarım bile engel olamıyor...

Ben şimdi içimdeki o denizde
O koca okyanusta boğuldum
Ben şimdi kendi çaresizliğimde
Yok oldum...

Bu yok oluş herkesin bildiği yok oluş değil
Bu yok oluş çaresizliğin
Acının, özlemin
Belki de en büyük hatanın içinde kayboluş
İşte ben böyle bir kayboluş içindeyim
Yazık ki benlediğim kurtarıcı
Çok uzaklarda bile değil artık...

AYLA AYDOS