Bir Gelsen
Bir gelsen, ah bir gelsen,
Telefonum bir çalsa,
ekranda 'Canım Aşkım' yazsa
Bilemezsin o anda ne olur;
Durabilir kalbim, arayışın son bulur,
Ah bir gelsen, bir gelsen;
Bana bir kahve içirir misin desen;
Yoluna seriversem İzmir'in tüm çiçeklerini;
Kapımın ardına, ah bir atıversen kendini;
Tıpkı eskisi gibi;
Atılsan kollarıma hemen;
O güzel mavi gözlerinde erisem, yok olsam
Bana bir yemek yapsan,
Eski bir şarkıyı mırıldanırken,
Gönlünü aşımıza katsan ,
Minicik ellerinle bir tencere dolma doldursan yine,
Taze biberlerinden İzmir'in,
Tüm anıların selamı var gözümün bebeği;
Hiç sönmeksizin yanıyor içimin alevi,
O kadar yoksun ki, gözlerinin okyanusları kadar,
Beni terkettiğinde içimde açılan kör kuyular kadar
Ah bir gelsen,
Dolaşsak tüm koylarını Çeşme'nin
Bir pazar günü Urla'da,
İnsek deniz kenarına
Bana 'bitanem, canım bebeğim' desen,
Önüme tüm güzelliklerini sersen,
Okşasam ipek siyah saçlarını,
her sabah kollarında uyansam,
Terketse tüm acılar ruhumu,
Ve terketsem kucağında bu alemi;
Ellerinden içsem son suyumu,
Ölsek de hiç ayrılmasak senle;
Ne olurdu çok geç olmasa,
Ve herşey bir hayal, bir hülya olup, donup kalmasa,
Ah bir gelsen, bir gelsen, bir gelsen....
Yavuz Peker
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder