Cahildim dünyanın rengine kandım
Hayale aldandım boşuna yandım
Seni ilelebet benimsin sandım
Ölürüm sevdiğim zehirim sensin
Evvelim sen oldun ahirim sensin
Sözüm yok şu benden kırıldığına
Gidip başka dala sarıldığına
Gönlüm inanmıyor ayrıldığına
Gözyaşım sen oldun kahirim sensin
Evvelim sen oldun ahirim sensin
Garibim can yıkıp gönül kırmadım
Senden ayrı ben bir mekan kurmadım
Daha bir gönüle ikrar vermedim
Batınım sen oldun zahirim sensin
Evvelim sen oldun ahirim sensin
Eski ev - Urla Yavuz peke |
Ne kadar duygulu yapmışsın bu türküyü de...Bizleri alıp götürüyorsun yine yüreğimizin, sevdamızın derinliklerine. O sevgiliye dökülür müydü dilimizden bu sözler; gider miydi acaba onun kulaklarına bu sesler, yoksa her zaman olduğu gibi boğazımızda düğümlenir, içimizde mi kalakalırdı acaba?...
Bu ne kadar ağırbaşlı, ne kadar özlenmiş, o kadar sessiz bir avazdır be usta!...
Sanki senin organlarından biri haline gelmiş sazının tellerine, bu kadar içli vurup ne onu ne bizleri kahretmeseydin !...Böyle dizeler dizilmeseydi sazının yanıbaşına...Bizlere ne kastin vardı?...Şimdi bir de terkedip gidiyorsun...
Ağzın, tezenen, yüreğin gelecek kuşaklara her zaman örnek olacak, kılavuz olacaktır....Bu toprakların insanları, sazını ve sesini asla unutmayacaktır!...
2 yorum:
Neset Ertas gibi kac ozanımız kaldı bilemiyorum, belki bu topraklarda ismi saklı kalmış nice ozan var, ama onlar da kendi türkülerinde yanmaya devam ediyorlardır...
Evet,henüz tanıyamadığımız ozanlarımız vardır bence de...Onların var olduklarını ,Anadolu'da bir yerlerinde "türküleriyle yandıklarını" düşünmek bile mutlandırıyor insanı...
Yorum Gönder