Kadınım

Eşyalar toplanmış seninle birlikte
Anılar saçılmış odaya her yere
Sevdiğim o koku yok artık bu evde
Sen
Kıyıda köşede gülüşün kaybolmuş
Ne olur terketme yalnızlık çok acı
Bu renksiz dünyayı sevmiştik birlikte

Sen kadınım

     Hatırla o günü karşıki sokakta
     Seni öptüğümü ilk defa hayatta
     Kollarımda benim ilkbahar sabahım
     Sen
     Sönmüş bak ışıklar ev nasıl karanlık
     O ılık aydınlık yuvamız soğumuş
     Geceler bitmiyor ağlıyorum artık

     Sen kadınım

Eşyalar toplanmış seninle birlikte
Anılar saçılmış odaya her yere
Sevdiğim o koku yok artık bu evde
Sen
Masamız köşede öylece duruyor
Bardaklar boşalmış herbiri bir yerde
Sanki hepsi hasret senin nefesine

Sen kadınım

     Bana bıraktığın bütün bu hayatın
     Yaşanan aşkların değeri yok artık
     Ben sensiz olamam artık anlıyorum
     Sen
     Şimdi çok yalnızım
     Ne olur kal benimle o kapıyı kapat
     Elini ver bana
     Dışarda yalnız, yalnız üşüyorum

     Sen kadınım