En büyük kazancımız 95 kilogramdan, hatta tartılmaya korktuğumuzdan ancak tahmin ettiğimiz o en fazla kilomuzdan 72 kilograma kadar inmemiz oldu. :-). Boy ve kilonun eşitlenmesi çok kişinin hedefi. Ama bu marazi bir kilo verme sonucunda olmuşsa eğer ardı da gelebilir bu kilo kaybının.
Bedeni ve ruhi hastalıklar, hesaplayamadığımız şanssızlıklar peşimizi bırakmadı. Tıbba güveniyoruz da, az bir sayı hariç; uygulayıcısı olanlara her zaman kuşku ile bakmışızdır...Hele ucunda harcanması gereken paralar da varsa...O yüzden yeterince gidemedik hastanelere...Gitsek de deva bulamazdık zaten.
Bu yıl maaşlarımız daha bir yenik düştü artan hayat pahalılığına...Yine bekarlara ev verilmedi, yine kardeşler kardeşleri; babalar çocukları, çocuklar babaları, yaşlıları unuttu, tınlamadı, tanımadı; yine bitmeyen hırslar, ezerek yükselme çabaları son bulmadı. Yine yürekteki değil cepteki zenginlik itibar gördü, görgü, bilgi, kültür yine beş para etmedi...
Oturduğumuz küçük ev iki kere satıldı...Evi alanların her biri bizi çıkarmak için sürekli kapımıza dayandı. Bu durumda evden çıkmak gerekiyordu hali ile... En büyük dertlerden biridir bir yerden bir yere taşınmak, bir de yalnızsan; yandın...Hele bunu uç uca getirmeye çalıştığınız sınırlı ve borçla süslenmiş bütçelerle yapıyorsak...Manevi bozulma ise ayrı bir konu...Şimdi Çakmaklı'ya doğru yaklaşarak biraz daha uzaklaşacağız, güzelim Foça'dan. Becerebilirsek onu da!...
Yine beklediklerimiz gelmedi, mesajlar yerine ulaştı belki de, ama umursamazlık en merhametsiz hızıyla devam etti. Özlenenler, özlendiğini; sevilenler sevildiğini bilmedi...Ne diyelim, herkes yerinde var olsun, mutlu olsun, sağolsun...Bizim ne olduğumuz, nasıl olduğumuz ve ne olacağımız o kadar önemli değil...
Umarız 2014 hepimize sağlık ve mutluluk getirir...
Yavuz Peker
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder