2003 senesinden beri muntazaman arşivlediğim; tüm verilerim kaybolup gitti, maziye gömüldüler...
Sanki gizli bir kuvvet; elimde ne varsa, maddemi, manamı, değerlerimi, sevdiklerimi, bazan sırayla, bazen de üst üste çekip alıyor benden...Telefonumu, içinde ne kadar gerekli kart ehliyet vs ile birlite çantamı, paramı...Olur böyle şeyler diyorum kendi kendime de, eskiden ilkokulda çocukların silgilerini kaybetmesin diye iple boyunlarına asarlardı anneleri...Sakındıkça bir şeyleri, inadına daha fazla kaybolası geliyor sanki...
Özellikle son 20 yıldır böyle...Sürekli kaybediyorum...
Son dört yıl içinde kaybettiğim ise,tüm kaybettiklerimin üzerine tuz biber ekti...Çünkü, özgüvenimi, kaybettim, insanlara güvenimi kaybettim... En önemlisi sevgiye olan güvenimi kaybettim. Kaybetmediğim tek şey ise inançlarım...
Ti'ye almak diyorlar ya. Öyle yapayım diyorum olmuyor...
Suçun bir kısmı elbet bende de, bir kısmı da elimde değil...Hatta başkalarının elinde...Bu konuda dünyada bulunan bir yığın kişiden biriyimdir herhalde...
Hüzün tarzım oldu, istemezdim böyle olmasını ama doğal gelişim bunu gerektirdi... Gerçi hiç kötümser olmadım...Ama bu sefer tak dedi hani...Ruh ve beden sağlığım da bozuldu...Arabam da bana benziyor...Evin önünde bozuk yatıyor o da...
Aksilik işte, olacak ya; bilgisayara dışardan taktığım yedek diskim çöktü...Bilgisayardaki sistem sağlam. Hatta bilgisayarımla birlikte çökselerdi, verilerim daha kolay kurtulurdu. O zaman bilgileri kurtarmayı ben de becerebilirdim.
Bir yığın eski yazılar, fotoğraflara bakarak, buruk hatıralarla yaşamaktansa; bundan sonraki kayıtları sağlam tutup, önlemi sağlam almak gerekir. Biraz bekleyip toparlanmalı (söylemesi kolay tabi de)...Markalı bir harddisk almak farz oldu gibi...
1 yorum:
Yorum Gönder